Μαγνητική Αρθρογραφία

Η Μαγνητική Αρθρογραφία (Μ.Α.) είναι μια από τις ευρέως αναγνωρισμένες διεθνώς μεθόδους για την αξιολόγηση της παθολογίας των αρθρώσεων. Η μέθοδος αναπτύχθηκε περισσότερο τις τελευταίες δύο δεκαετίες, συνδυάζοντας και αξιοποιώντας τις γνώσεις της επιστήμης της Ακτινολογίας, από την εφαρμογή πολλών χρόνων της Κλασσικής Αρθρογραφίας (πλέον διαδεδομένα μετά τις δεκαετίες 1960-1970), με τις αυξημένες δυνατότητες που παρέχει για την απεικόνιση του μυοσκελετικού συστήματος η χρήση του μαγνητικού συντονισμού.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ Μ.Α;

ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ;

Υπό απεικονιστική καθοδήγηση (ακτινοσκοπικό έλεγχο, υπερήχους ή αξονικό τομογράφο) πραγματοποιείται παρακέντηση της πάσχουσας άρθρωσης, κατόπιν τοπικής ασηψίας και υπό αναισθησία. Εισάγεται προσεκτικά βελόνα στην άρθρωση και ακολουθεί έγχυση διαλύματος ορού με μικρή ποσότητα σκιαγραφικής παραμαγνητικής ουσίας (250 : 1 ή 200 :1).

Κατόπιν ο ασθενής υποβάλλεται σε απεικονιστικό έλεγχο στο μαγνητικό τομογράφο, με χρήση ειδικών αρθρογραφικών πρωτοκόλλων. Με την παρουσία του διαλύματος εντός της άρθρωσης ο θύλακος αυτής διατείνεται και οι επιφάνειες των οστών-χόνδρων δεν εφάπτονται.

Έτσι μπορούμε να απεικονίσουμε την κατάσταση των αρθρικών επιφανειών αλλά και πολλές ανατομικές δομές όπως τους τένοντες, ειδικά όταν εφάπτονται των αρθρικών επιφανειών (όπως π.χ. στην άρθρωση του ώμου) ή τους συνδέσμους και ιδιαίτερα των μικρών αρθρώσεων (π.χ. του καρπού, των δακτύλων) που είναι δύσκολα διακριτοί στην κλασσική μαγνητική τομογραφία (Μ.Τ.) αλλά και άλλες δομές (τους υμένες και τις προσφύσεις των θυλάκων).

Η όλη διαδικασία διαρκεί συνολικά περί τα 45 λεπτά. Ήπιο αίσθημα “βάρους” – πληρότητας της άρθρωσης, που υποχωρεί πλήρως το επόμενο 24ωρο, είναι το κύριο επακόλουθο μετά την εφαρμογή της τεχνικής.

Πρόκειται για ελάχιστα επεμβατική τεχνική χωρίς σημαντικές επιπλοκές. Συγκεκριμένα, α) ισχύουν οι γνωστές προφυλάξεις σε περιπτώσεις ιστορικού αλλεργίας στο σκιαγραφικό και δίνονται οδηγίες για αντιαλλεργική αγωγή όπως και στην κλασσική Μ.Τ., β) η προσεκτική τοπική ασηψία καθιστά εξαιρετικά σπάνια την πιθανότητα φλεγμονής (αναφέρεται βιβλιογραφικά σε συχνότητα μικρότερη από 1 ανά 100 περιπτώσεις), γ) πολύ σπάνια αναφέρονται τρώσεις μικρών αγγείων ή νεύρων, πιθανότατα που περιορίζεται λόγω της απεικονιστικής καθοδήγησης και όχι της “τυφλής” προσπέλασης.

ΠΟΤΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η Μ.Α.;

Η Μ.Α. θεωρείται μέθοδος εκλογής για τη μελέτη των αθλητικών κακώσεων (κυρίως του ώμου και

του ισχίου) και εν γένει όταν είναι ανάγκη να προβούμε σε λεπτομερή απεικόνιση της πάσχουσας άρθρωσης, θέλοντας να προλάβουμε περαιτέρω αλλοιώσεις και επιβάρυνση ή όταν η Μ.Τ. είναι αρνητική και τα συμπτώματα επιμένουν.

Επίσης, για να οργανώσουμε πιο ολοκληρωμένα τη χειρουργική αντιμετώπιση, ώστε ο ορθοπεδικός να μη βρεθεί “προ εκπλήξεων” έχοντας να αντιμετωπίσει π.χ. κακώσεις χόνδρων που δεν αναδείχθηκαν στη Μ.Τ.

Έτσι στη μελέτη του εξαρθρήματος της άρθρωσης του ώμου, τις ρήξεις του επιχειλίου χόνδρου της ωμογλήνης (τις ονομαζόμενες και SLAP αλλοιώσεις), τις κακώσεις του ισχίου και ειδικότερα του επιχειλίου χόνδρου της κοτύλης καθώς και στις ρήξεις των συνδέσμων των αρθρώσεων του καρπού και της πηχεοκαρπικής άρθρωσης, η Μ.Α. πλεονεκτεί σαφώς της Μ.Τ.

Όμως και στη μελέτη των κακώσεων του αγκώνα αλλά και της ποδοκνημικής άρθρωσης αλλά και μετά τις επεμβάσεις των μηνίσκων στο γόνατο, σημαντικές λεπτομέρειες προστίθενται στα ευρήματα του απλού ελέγχου (κατάσταση χόνδρων, επαναρρήξεις μηνίσκων κ.λ.π.).

Μια άλλη συμπληρωματική ένδειξη είναι η χρήση των αρθρογραφημάτων σε συνδυασμό με θεραπευτικές παρεμβάσεις (εγχύσεις κορτιζόνης, θεραπευτικών παραγόντων, αναισθητικών, θεραπείες PRP κ.λ.π.), που μπορεί να ζητηθούν από τον ορθοπεδικό βάσει του θεραπευτικού του πρωτοκόλλου.

Επιμέλεια κειμένου
Μαργαρίτα Νάτσικα
Ιατρός- Ακτινοδιαγνώστρια